Hoe Stephen Miller klaar staat om de donkerste visioenen van Trump uit te voeren

De nieuwgekozen president Donald Trump is de hele week bezig geweest met het uitrollen van de leden van zijn nieuwe regering. Er zijn drie namen die opvallen door hoe effectief zijn keuzes waarschijnlijk zullen zijn in hun missie: Gouverneur van South Dakota, Kristi Noem voor minister van Binnenlandse Veiligheid, voormalig hoofd Immigratie en Douanehandhaving Tom Homan voor ‘grenstsaar’ en Trump-topadviseur Stephen Miller voor plaatsvervangend stafchef van het Witte Huis voor beleids- en binnenlandse veiligheidsadviseur.

Zelfs als de rest van de regering met elkaar struikelt en met elkaar botst, is dat misschien niet het geval als het gaat om het afdwingen van het duistere immigratieplan van Trump. Miller, Homan en Noem hebben het potentieel om verontrustend effectief samen te werken. De enige grens waarmee zij waarschijnlijk te maken zullen krijgen, is hoeveel het publiek zal toestaan ​​dat er in zijn naam wordt uitgevoerd.

In zijn nieuwe dubbele rol zal Miller de leiding nemen algemene contouren van het Amerikaanse immigratiebeleid. Homan zal waarschijnlijk worden belast met het uitzoeken van de operationele details van Millers plannen. En Noem zal de taak krijgen om dat beleid te implementeren en Trumps beloofde deportatie van naar schatting 11 miljoen immigranten zonder papieren uit te voeren.

Een van de weinige overblijfselen uit de vroege Trump-dagen: Miller was tijdens zijn eerste termijn speechschrijver en senior adviseur onder Trump. Tegen het einde van Trumps termijn zou hij enorme invloed had over het immigratiebeleid en had geholpen zuiver de rangen van ambtenaren hij achtte het niet agressief genoeg bij het afschrikken van grensovergangen. Hij hielp bij het vormgeven van veel van het strengste immigratiebeleid dat Trump implementeerde, waaronder het zogenaamde reisverbod voor moslims gebruik van Titel 42 om de grens volledig te sluiten.

Zijn belangrijkste vaardigheid is altijd geweest om de ergste impulsen van Trump over immigranten te vangen en deze bijna voelbaar te maken voor gematigde luisteraars. Maar gegeven een titel die aansluit bij zijn ambities en een directe lijn met Trump, zal er weinig zijn dat hem ervan kan weerhouden zo extreem te zijn als hij altijd had gehoopt. Onder de plannen waar Miller leiding aan geeft zijn massale deportatiekampen om degenen die zijn verzameld tijdens ICE-werkplaatsonderzoeken vast te houden terwijl ze worden verwerkt voor uitzetting en het herstellen van Titel 42 aan de grens.

Naast het hard optreden tegen immigranten zonder papieren, heeft hij ook zijn zinnen gezet op het beperken van de immigratie. Miller heeft een ondersteund einde aan het geboorterecht en beloofde zijn inspanningen een “turbolading” te geven genaturaliseerde burgers ontnemen van hun juridische status. Hij heeft zich daar ook op voorbereid een einde maken aan de voorwaardelijke vrijlatingsprogramma's voor migranten uit Cuba, Haïti, Venezuela en Nicaragua en laat de tijdelijke bescherming van de beschermde status aflopen ruim 800.000 mensen.

Terwijl Miller de plannen vormgeeft, zal het waarschijnlijk Homan zijn die de uitvoering ervan coördineert. Trump heeft aangegeven dat hij graag zou zien dat het leger deelneemt aan de plannen voor gedwongen verwijdering, waarvoor een buy-in van het Pentagon nodig is en een waarschijnlijke overdracht van geld uit defensieprogramma’s om de kosten te betalen. een stijging van het aantal detentiecentra. Er zullen juridische uitdagingen zijn waartegen het ministerie van Justitie zich zal moeten verdedigen. Homan zou de persoon zijn die ervoor zorgt dat iedereen op dezelfde pagina blijft.

Het is de moeite waard om op te merken dat de baan van Homan, zoals die nu is, op dit moment slechts uit twee woorden op papier bestaat, omdat er in het federale systeem geen 'grens-tsaar'-functie bestaat en geen bronnen waaruit hij kan putten. Het is ook leuk om te onthouden dat hij dat was een soortgelijke rol beloofd, maar nooit toegekend tijdens de eerste regering-Trump. Maar Homan heeft de ervaring nodig om Millers wensen uit te voeren. Hij werd ingehuurd om de deportatieafdeling van ICE te leiden voordat hij uiteindelijk directeur werd en geïmplementeerd Trumps ‘zero-tolerance’-beleid voor scheiding van kinderen.

Ondertussen is de opkomst van Noem een ​​bewijs van hoezeer alle politiek nu nationaal is. Het leidende South Dakota heeft haar weinig contact met het immigratiesysteem gegeven. Volgens het Instituut voor MigratiebeleidVanaf 2022 was slechts 3,5% van de staatsbevolking in het buitenland geboren, veel minder dan in veel delen van het land. Maar Noem is er extreem luidruchtig over geweest de zogenaamde ‘invasie’ die plaatsvindt aan de zuidgrens, waarbij ze enthousiast het verhaal van Trump omarmden en stunts uithaalden zoals het inzetten van leden van de Nationale Garde aan de grens tussen Texas en Mexico.

Ze zou ook de enige van de drie zijn die enige wettelijke bevoegdheid heeft om deze deportatieplannen uit te voeren – of het geld van het Congres om dat te doen. Het immigratiebeleid zal volledig van bovenaf worden bepaald, waarbij Noem wordt aangesteld. Het gaat van Miller naar Homan en de orders van Noem naar de ICE en de Douane en Grenspatrouille om ze uit te voeren. Het maakt niet uit of ze zelf geen beleidservaring heeft, zolang ze maar bereid is een boegbeeld voor het Witte Huis te zijn en de Republikeinen in de Senaat bereid zijn haar te bevestigen.

Er zijn nog steeds logistieke problemen dat zou moeten worden overwonnen als Millers deportatieplan werkelijkheid zou worden. Homan zei deze week dat hij indien nodig de ICE-aanwezigheid in heiligdomsteden als New York zou verdubbelen, maar ICE komt nu al tekort. Er is ook een tekort aan immigratierechters, wier rechtbanken te maken hebben met een enorme achterstand in zaken. Maar dit alles veronderstelt dat de regering er enig belang bij heeft om efficiënt en precies te zijn in het proces van het onder dwang verwijderen van miljoenen uit hun huizen.

Laten we niet vergeten dat het scheidingsbeleid voor gezinnen een humanitaire ramp was. De omstandigheden waarin gezinnen werden vastgehouden waren verschrikkelijk en werden alleen nog maar overtroffen door het gebrek aan zorg het falen van de registratie door de administratie. DHS zei dit jaar in een rapport van wel nog steeds 1.360 kinderen “zonder bevestigde hereniging” met hun gezinnen. We zouden het incompetent kunnen noemen als het doel was geweest om op humane wijze onderdak te bieden aan migranten die worden vastgehouden of om hun verwerking via het immigratiesysteem te versnellen. Maar dat was niet het doel. Het doel was om andere migranten te bang te maken om de grens over te steken.

Op dezelfde manier is het in dit geval niet de bedoeling om efficiënt of nauwkeurig te zijn. Miller maakt zich waarschijnlijk geen zorgen over hoe lang mensen in haastig gebouwde kampen moeten wachten voordat ze worden gedeporteerd. De kans lijkt groot dat er burgers zullen zijn die worden opgepakt en gedwongen moeten bewijzen dat ze het recht hebben om in het land te blijven. Homan heeft stelde voor om gezinsscheidingen te vermijden door hele gezinnen te deporterenwat er op problematische wijze op duidt dat in Amerika geboren kinderen ook illegaal zouden worden verdreven.

Er is geen manier om het soort operatie dat Miller en zijn medewerkers in gedachten hebben, ethisch of menselijk uit te voeren – en daarom zullen ze dat ook niet proberen. In de praktijk zal het waarschijnlijker gaan om een ​​opzettelijk wrede aanval op de mensenrechten en de waardigheid. Maar massadeportatie hoeft niet goed te gebeuren om de visie van Trump werkelijkheid te laten worden. Het moet gewoon gedaan worden.