AToen zaterdagmiddag het laatste fluitsignaal klonk in Stockholm, stonden fans van Rosengård en gastheer Djurgården op. In het Olympisch Stadion werden borden en vlaggen gehesen en een staande ovatie volgde toen Caroline Seger, een naam die al bijna twintig jaar synoniem is met het Zweedse vrouwenvoetbal, voor de laatste keer van een competitief voetbalveld liep.
Iedere voetballer droomt ervan zijn carrière op een hoogtepunt te beëindigen, maar relatief weinig spelers slagen daarin, vooral als ze al afscheid hebben genomen van het internationale toneel. Seger is er echter in geslaagd om helemaal bovenaan uit te komen, een verdiende finale voor iemand die het spel in Zweden, zowel op als buiten het veld, heeft getransformeerd.
Nadat het seizoen was afgesloten met een 3-0 overwinning op Djurgården, konden de Rosengård-feesten eindelijk beginnen. Het was een succesvolle campagne voor de Malmö-ploeg, die erin slaagde de Damallsvenskan-titel terug te winnen van de kampioen van vorig jaar, Hammarby, en negen punten voorsprong op Häcken eindigde op de tweede plaats. Het is de vierde landstitel die Seger met de club heeft gewonnen sinds ze in 2017 lid werd, en de zevende van een legendarische reis die haar met evenveel succes over de hele wereld heeft gebracht. Ze was net zo indrukwekkend buiten het veld als op het veld, ze zal herinnerd worden als een groot voorstander van de LGBTQ+-gemeenschap.
Seger, geboren in Helsingborg in 1985, begon haar carrière als senior met een periode van vijf jaar bij Linköping. Ze speelde een belangrijke rol op het middenveld en speelde 139 wedstrijden voor de club, waarmee ze in 2009 de landstitel en drie overwinningen in de Svenska Cupen hielp. Zoals zovelen van haar generatie voetballers, verhuisde ze vervolgens naar de VS. Na een jaar bij Philadelphia Independence en vervolgens bij Western New York Flash – waar ze de titel Dames Profvoetbal pakte – keerde ze terug naar huis om twee seizoenen door te brengen bij Tyresö, waar ze opnieuw een landstitel won voordat het team zich terugtrok uit de Damallsvenskan vanwege financiële problemen. Seger begaf zich naar Frankrijk, eerst naar PSG en vervolgens naar rivalen Lyon, waar ze nog een binnenlandse treble aan haar collectie toevoegde, waaronder de Champions League 2016-2017voordat hij weer naar Zweden terugkeerde.
Seger werd een van de meest herkenbare namen van het Zweedse nationale team en wordt algemeen beschouwd als een van de beste middenvelders van haar generatie. Haar leiderschap, visie en uitmuntende voetbalintelligentie werden de kenmerken van haar 18 jaar in het hart van het Zweedse middenveld. Ze belichaamde de kwaliteit en energie waardoor Zweden voortdurend aanwezig is aan de top van het wereldvoetbal.
Na haar debuut tegen Duitsland in 2005 speelde de middenvelder 240 keer voor Zweden en blijft ze de Europese recordhouder aller tijden. Ze nam deel aan veertien grote toernooien, werd aanvoerder van het nationale team en maakte integraal deel uit van de teams die drie bronzen WK-medailles en twee Olympische zilveren medailles mee naar huis namen.
Seger kondigde haar internationale pensionering aan in december 2023 toen de eerste Zweedse Nations League-campagne ten einde liep. Na te kampen te hebben gehad met aanhoudende kuitproblemen, had ze de zomer ervoor deel uitgemaakt van de WK-selectie voor 2023, maar de emoties die aan de vooravond van het toernooi te zien waren, lieten zien hoe zwaar de strijd om haar fitheid te bewijzen was geweest. “Voor mij om hier te zijn met dit nationale team, en om dat te doen, is dit mijn laatste kans”, zei ze. “Ik ga geen WK’s meer spelen. Dat is het einde.”
Ze zou slechts drie keer op het toernooi optreden, maar het feit dat ze erin slaagde weer volledig fit te worden en zo'n integrale rol te spelen voor Rosengård in haar laatste seizoen zal zeker veel betekenen. De talismanachtige middenvelder speelde het hele seizoen 22 wedstrijden en scoorde drie doelpunten op weg naar de titel.
Terwijl de festiviteiten begonnen, nam Seger de tijd om na te denken over haar carrière. „Op dit moment is het vooral een leegte om geen voetballer meer te zijn“, vertelde ze aan Fotbollskanalen. “Maar ik ben natuurlijk blij en trots op wat ik heb bereikt en dat ik zo’n lange en mooie carrière heb gehad.”
na nieuwsbriefpromotie
Wat er daarna voor haar komt, valt nog te bezien. Voorlopig moet er nog één laatste afscheid worden genomen. Op 3 december keert ze terug naar de Tele2 Arena in Stockholm voor de Zweedse play-off voor het EK 2025 tegen Servië om haar carrière te vieren, een laatste kans voor haar land om haar te bedanken voor de onmetelijke impact die ze heeft gemaakt.
Neem contact op
Als u vragen of opmerkingen heeft over een van onze nieuwsbrieven, kunt u een e-mail sturen Moving.goalposts@theguardian.com.
