Voor opkomende ontwerpers zoals Satoshi Kuwata, de LVMH-prijs kan een reddingslijn zijn. Opgericht in 2013, met de eerste editie een jaar later, kent het een schenking van £ 250.000 toe aan een merk, plus een eenjarig op maat gemaakt mentorprogramma met gewaardeerde insiders uit de industrie. Bewijs nodig van het succes ervan? Kijk maar eens naar enkele winnaars uit het verleden: Grace Wales Bonner, Marinier Serre En Simon Porte Jacquemus.
Satoshi Kuwata, oprichter van SETCHU
Om te winnen hoef je alleen maar langs meer dan 2.500 aanmeldingen van over de hele wereld en een jury van ontwerpers met stalen ogen te komen, waaronder Marc Jacobs, Phoebe Philo En Jonathan Anderson.
“Ik ben het nog steeds aan het verwerken”, zegt Kuwata, die vorig jaar de prijs won voor zijn zorgvuldig vervaardigde merk. Setchu. “Het bedrijf groeit echt dankzij (de LVMH-prijs). Ik krijg er een goede sfeer van.”
Setchu werd in 2020 opgericht midden in de pandemie. Voor de meesten zou dat een nachtmerrie zijn. Maar voor Kuwata, 40, was het een meditatieve periode weg van het lawaai.
“Ik kon me echt concentreren op het maken van een collectie en twijfelde niet aan mijn ideeën”, zegt hij. “Het concept van de branding ontstond vanzelf omdat ik er heel lang mee kon koken. Ik was niet bang om mijn bedrijf te starten.”
De ontwerper spreekt met vertrouwen. Dat leent zich goed voor zijn uitpuilende CV, waar onder meer GegevenchySavile Row en Gareth Pugh. De merknaam Setchu komt van de Japanse uitdrukking veel setchuwat zich vertaalt naar een evenwicht tussen Japanse en westerse concepten, en de genderloze kledingstukken combineren de serene Japanse kleermakersgeschiedenis met de actieve levensstijl van de grootstedelijke steden die hij thuis heeft genoemd: Londen, Milaan, New York en Parijs. Artikelen zoals het boxy Origami-shirt zijn minimaal, maar toch onderbroken door een speelse broek van lamsleer. Een zijden avondjurk valt als vloeistof over het lichaam, terwijl een pak van wol en viscose, in zachtroze, geïnspireerd is op rustieke vintage werkkleding en de sublieme snit van Savile Row.
Van links: Camp draagt SETCHU, Zhaoyi en Camp dragen SETCHU
Kuwata werd geboren in een dorp in de prefectuur Kyoto. Het was een eenvoudige maar idyllische jeugd die hij vooral buiten doorbracht, terwijl hij zijn knieën vuil maakte in de nabijgelegen bossen, in bomen klom en in rivieren zwom. “Het enige ‘speelgoed’ dat ik echt had, was een pen en papier”, voegt hij eraan toe. “Ik hield van tekenen.” Op jonge leeftijd leerde hij naaien van zijn tante, een kledingontwerper. Maar dit was geen onmiddellijke introductie in de mode; het was een alledaagse vaardigheid die hij wilde perfectioneren. “Als kind verveelde ik me nooit. Wat ik ook deed, ik wilde er beter in worden en ik wilde dat het ingewikkelder werd. Dat gevoel heb ik nu nog steeds.”
Vervolgens verhuisden Kuwata en zijn gezin als jonge tiener naar de buitenwijken van Osaka, 48 kilometer van Kyoto. “Ik wist toen nog niet echt dat het woord 'creatief' bestond, maar ik wilde iets met mijn handen produceren. Ik hoefde geen modeontwerper te zijn; het kan een chef-kok zijn, of een keramiste… wat dan ook.”
Thuis begon Kuwata kledingstukken te vernietigen om ze vervolgens opnieuw te gebruiken, en raakte gefascineerd door stoffen. Zelfs na het zien van de fantastische advertenties van Johannes Galliano, Alexander McQueen En Tom Ford in een tijdschrift – het gebruikelijke uitgangspunt voor het ontwaken van een beginnende ontwerper – probeerde Kuwata er niet te veel in te lezen. Voor hem ging kleding over doel en functionaliteit. “Ik wilde ‘normale’ kleding (ontwerpen)”, zegt hij. “Ik kwam niet uit een rijke familie en kreeg de kleren van mijn broer om te dragen, dus ik had geen kleren die perfect pasten. Ik veronderstel
Terwijl ik opgroeide in Japan, de thuisbasis van het collectieve genie van ontwerpers zoals Rei Kawakubo, Yohji Yamamoto En Junya Watanabewas Kuwata niet per se geïnteresseerd in hun avant-gardistische flair, de poëtische vernietiging van kledingstukken en de conceptuele stukken die nauwelijks op iets draagbaars lijken. “Natuurlijk dacht ik dat wel Comme des Garcons was cool. Maar voor mij beschouwde ik het als kunst, en niet als kleding die ik kon dragen.” Dit gevoel voor functionaliteit heeft de hoogste prioriteit in Setchu's ethos.
Op 18-jarige leeftijd kreeg Kuwata een baan bij Balkeneen kledingmerk met meer dan 160 winkels verspreid over de grote steden van Japan. Hij kwam terecht op de kostuumafdeling en zijn baas begon hem tijdens ploegendiensten de ins en outs van de modegeschiedenis te leren. Daar hoorde hij voor het eerst van Central Saint Martins, de Londense modeschool met alumni als McQueen, Galliano, Stella McCartney En Hoessein Chalayan. Hij solliciteerde en werd toegelaten tot een plek op de propedeuse.
Maar toen hij Savile Row leerde kennen, werd zijn passie voor design een soort obsessie. In Japan wordt een tweedelig pak genoemd sebiroeen losse fonetische interpretatie die uitkomt als Savile Row – waar hij ook over leerde toen hij bij Beams werkte. “Ik moest diep ingaan op de oorsprong van Savile Row”, zegt hij. “Opeens droomde ik ervan om daar te werken, om de beste technieken te zien.”
Camp draagt SETCHU, Zhaoyi en Camp draagt SETCHU
Hij verhuisde op 20-jarige leeftijd naar Londen, stelde zijn plaats bij Central Saint Martins uit en begon stage te lopen bij het gerenommeerde Savile Row. H Jager & Zonenwerk vinden door een handgeschreven bord omhoog te houden terwijl je op de Mayfair-strook staat. “Ik leerde over het vormgeven van vormconstructies, het begrijpen van de Britse dresscode en hoe om je voor de koninklijke familie te gedragen”, herinnert hij zich enthousiast. “Het is niet iets dat veel mensen leren.” Vier jaar later trad hij in dienst bij CSM en volgde de propedeuse. Tegen de tijd dat hij zijn tweede cursus – BA Dameskleding – had gehaald en de klas de taak kreeg om geld te verdienen, lag hij mijlenver voor op zijn leeftijdsgenoten.
“Uiteindelijk leerde ik mijn leraar hoe hij een zak moest maken”, geeft hij oprecht toe. “Ik dacht: ‘Moet ik echt naar school? alle de tijd?' (Mijn docent) zei: 'Ik denk dat je op Savile Row moet blijven.' Hij begreep dat ik niet eigenwijs was.”
De volgende drie jaar waren slopend: Kuwata werkte overdag op Savile Row, ging daarna naar huis en voltooide projecten voor zijn cursus, meestal tot in de vroege uurtjes. Na haar afstuderen in 2011 werd Kuwata benaderd door Thom Browne En Diane von Fürstenbergmaar besloot zich bij esoterische ontwerper aan te sluiten Gareth Pugh klein team; hij wilde begrijpen hoe hij een klein bedrijf met een beperkt budget moest runnen.
Een paar maanden later klopte Kanye West aan en Kuwata voegde zich bij het Yeezy-team. Het was niet verrassend dat het een heel andere ervaring was dan bij Pugh. “Er was duidelijk geen budget (bij Pugh), dus dat was best gaaf om te zien”, zegt hij. “(Kanye) gaf destijds zo’n 50 miljoen dollar per jaar uit. Ik weet niet eens hoe ik in een jaar een miljoen moet uitgeven!”
In 2012 was Kuwata naar Parijs verhuisd om zich aan te sluiten Riccardo Tisci bij Givenchy, waar hij alles leerde over de innerlijke werking van het historische huis – van het nauwgezette vakmanschap tot de catwalkshows met een groot budget – en uit de eerste hand getuige was van de druk die het werken als creatief directeur met zich meebrengt. Toen werd hij benaderd door Tom Ford en aan de andere kant van het spectrum: Eduneen kleinschalig kledingmerk opgericht door Bono en zijn vrouw Ali Hewson in 2005 (het stopte met zijn activiteiten in 2018). Hij verhuisde in 2013 naar New York om bij Edun te komen werken, waar hij het merk kennis liet maken met duurzame praktijken, zoals het werken met Afrikaanse ambachtslieden, in tegenstelling tot de productie in China, wat ze aanvankelijk deden. “Het is me gelukt om 95 procent van de productie naar Afrika te verplaatsen”, zegt hij. “Dit gaf mij vertrouwen. Als je eenmaal een eigen bedrijf start, moet je mensen in beweging kunnen brengen.”
„Na (Edun) waren er twee dingen die ik miste“, zegt hij. “Een commercieel bedrijf waar ik veel geld zou verdienen en een sportkledingbedrijf.” Het Italiaanse lifestylemerk Golden Goose belde en Kuwata verhuisde naar de vestiging in Milaan. Na twee jaar vertrok hij om aan een project te werken De Noordwandkeerde vervolgens terug naar Italië. “Ik heb het bedrijf snel laten groeien en heb geleerd hoe je een team kunt creëren. Toen ik vertrok, was het uiteindelijk een miljard waard.”
Er is een formule voor Kuwata's praktijk. Het wordt geleid door een intense drang om te leren, te oefenen, fouten te maken en opnieuw te beginnen. Tegen de tijd dat hij met Setchu begon, had Kuwata zich verdiept in de diepten van de vele bouwstenen van de mode: uitmuntend vakmanschap, opkomende ontwerpers, bekende merken van beroemdheden, kleinschalige duurzaamheid en commerciële bedrijven.
Toen het tijd was om zijn eigen bedrijf te starten, wist hij dat er drie principes waren waar hij zich aan moest houden: functionaliteit, vakmanschap en tijdloosheid. “Ik ben opgegroeid met dit (Japanse) woord, motainaiwat (spijt)verspilling betekent”, zegt hij. “Mijn vader en moeder zijn een paar jaar na de Tweede Wereldoorlog geboren – ik denk gewoon niet dat we het recht hebben om te verspillen.”
Van links: Zhaoyi draagt SETCHU, Zhaoyi en Camp dragen SETCHU
Over elk onderdeel van zijn merk is zorgvuldig nagedacht, van de recyclebare verpakking tot het beperkte aantal stuks dat wordt gemaakt. En Setchu is seizoensloos en mijdt de meedogenloze modecycli ten gunste van items die weloverwogen aanvoelen. Sinds het winnen van de LVMH-prijs vorig jaar is het merk geëvolueerd van een tweemansbedrijf naar een team van zes personen, met ook stagiaires.
In april keerde Kuwata terug naar zijn begin in Savile Row, waar hij samenwerkte met kleermaker Davies & Son – de oudste onafhankelijke kleermaker van de Row – aan de eerste ontwerpersamenwerking in zijn 221-jarige geschiedenis. Debuteert
op de 60e Biënnale van Venetië bestond de collectie uit een jas met dubbele rij knopen, een lange witte kasjmierjas en een kort jasje in zwart visgraatmotief. De ontwerpen hadden alle kenmerken van Kuwata: oversized maatwerk, genderneutraal en functioneel in de verpakking, met behoud van de strenge snijnormen van Davies & Son. Ze waren een ontmoeting van moderniteit en traditie – een evenwicht dat het ontwerpethos van Setchu drijft.
“De Setchu-klant is iemand zoals ik – iemand die graag weet, graag studeert en schoonheid en politieke herrie waardeert”, zegt Kuwata. “Voor al die mensen die mij hebben gesteund nog voordat ik won: ik voel me zo opgelucht dat ik iets voor ze terug kan geven. Die mensen geloofden in mijn talent.”
Afkomstig uit 10 Men Issue 60 – ECCENTRIC, FANTASY, ROMANCE – nu verkrijgbaar. Bestel uw exemplaar hier.
SETCHU: DE MODERNE KLEERMAKER
Fotograaf STEFANO GALUZZI
Mode-editor TANYA JONES
Tekst TJ SIDHU
Modellen ZHAOYI FAN bij Crew Model Management en CAMP SCHILL bij I Love Models Management
Haar SIMONE PRUSSO bij Julian Watson Agency met Davines
Make-up CAMILLA ROMAGNOLI bij Walter Schupfer Management
Digitale operator MANOLA CASCIANO bij Officina Otto
Lichttechnicus GAIA MENTOLLI
Mode-assistent ELENA LUTTICHAU
Rekwisieten TWINTIG TWINTIG GARAGE
Gieten SIMOBART-GIETEN
Productie ELEONORA DENEGRI bij Walter Schupfer Management
Post-productie OFFICINA OTTO
Kleding en accessoires overal van SETCHU AW24/25
