De Democraten zullen de komende vier jaar debatteren over de vraag waarom de partij vorige week een grote nederlaag leed. Misschien was het de inflatie, of de cultuuroorlogen, of de overmoed van Joe Biden, of podcasts, die kiezers in elke swingstate naar de Republikeinse presidentskandidaat dreven. Er kan echter al ten minste één theorie terzijde worden geschoven: Elon Musk heeft de verkiezingen voor Donald Trump niet ‘gestolen’.
In de weken en maanden voorafgaand aan de verkiezingen hebben Republikeinse functionarissen en agenten een tweede ‘Stop the Steal’-campagne opgezet, klaar om in te zetten als hun presidentskandidaat zou verliezen. Musk heeft een groot deel van deze basis zelf gelegd, bijvoorbeeld door agressief te zijn promoten onder meer het valse verhaal dat de Democraten buitenlanders naar de Verenigde Staten hadden gebracht om illegaal te stemmen andere onwaarheden. Maar na de verkiezing van Trump was het links twijfel zaaien: “#donotconcedekamala” en “Trump cheated” waren beide populair op X. One na on Threads las: “20 miljoen Democratische stemmen verdwijnen niet vanzelf”, en wees op Musk, Peter Thiel en Vladimir Poetin als waarschijnlijke boosdoeners. “Als iemand een grootschalig verkiezingsfraudeplan zou kunnen financieren, is het Elon Musk. Hij heeft ook een motief”, schreef Dean Obeidallah, een progressieve radiopresentator Draden En X op vrijdag. Dergelijke berichten zijn bekeken tientallen van miljoenen van tijden.
Er is geen bewijs om deze beweringen te ondersteunen – maar ze verschillen nog steeds fundamenteel van de oorspronkelijke ‘Stop the Steal’-beweging. Democratisch leiderschap herhaalt deze complottheorieën bijvoorbeeld niet, en er is ook geen gecoördineerde poging om deze te versterken, te valideren of ernaar te handelen. (Obeidallah zelf verduidelijkte uiteindelijk zijn standpunt, schrijven op zijn Substack gisteren dat, hoewel scepticisme gezond is, “er momenteel geen geloofwaardig, objectief bewijs is van fraude of enig ander crimineel gedrag” dat suggereert dat de uitkomst onwettig was.) In feite waren de verkiezingen van 2024 in alle opzichten uiterst veilig. Er is geen bewijs dat er sprake is van buitenlandse inmenging aangetast de resultaten, noch heeft enige binnenlandse samenzwering de verkiezingsadministratie materieel geschaad. “Onze verkiezingsinfrastructuur is nog nooit zo veilig geweest”, zei Jen Easterly, directeur van de Cybersecurity and Infrastructure Security Agency, in een stelling op 6 november. “We hebben geen bewijs van enige kwaadwillige activiteit die een materiële impact heeft gehad op de veiligheid of integriteit van onze verkiezingsinfrastructuur.” Topfunctionarissen binnen Pennsylvania, Georgië, Michigan, NevadaEn Wisconsinalle belangrijke slagvelden, hebben gezegd dat de verkiezingen veilig, vrij en eerlijk waren.
Dat heeft sommige Democraten er niet van weerhouden iets anders te suggereren. Musk is, als een van de meest uitgesproken aanhangers van Trump en een extreem online vijand van extreem online links, een voor de hand liggend doelwit geworden. Misschien heeft de rijkste man ter wereld de verkiezingen gehackt met zijn Starlink-satellietnetwerk; misschien werden de Democratische stembiljetten systematisch niet meegeteld; zelfs als het mechanisme onduidelijk is, kan de wiskunde is geen wiskunde. Zelfs als dergelijke vermoedens te goeder trouw worden geuit, zijn ze contraproductief. Musk – die nu dicht genoeg bij Trump staat aangesloten hem tijdens een recent telefoongesprek met de Oekraïense president Volodimir Zelenski:is gevaarlijk. Zijn bereidheid om schaamteloze leugens te versterken om de door hem gewenste uitkomst te helpen bevorderen, was maandenlang zichtbaar in de aanloop naar de verkiezingen. Maar de desinformatie over hem of over welke belangrijke Republikeinse figuur dan ook die de verkiezingen steelt, verduistert en verkleint de feitelijke dreiging: de autoritaire neiging in de Amerikaanse media, het zakenleven en de politiek die Musk vertegenwoordigt, heeft het politieke discours van veel Amerikanen, het vertrouwen in elkaar, diepgaand vervormd. en grip op de realiteit, allemaal zonder dat u met stembiljetten hoeft te knoeien.
Geloven dat Musk de uitslag van november heeft gemanipuleerd, is, althans voor sommigen, gemakkelijker geworden dan het accepteren van de waarheid: Trump, een openlijk racistische en vrouwonvriendelijke kandidaat die probeerde de regering omver te werpen en dat ook heeft gedaan gezegd hij wil generaals zoals die van het Derde Rijk, heeft zojuist het Kiescollege gewonnen en staat op het punt de volksstemming in de Verenigde Staten te claimen. Toch zijn fantasieën over verkiezingsfraude deze keer gevaarlijk, niet omdat ze de democratie actief zullen ondermijnen of een fysieke bedreiging vormen, maar omdat ze de realiteit afzwakken en zelfs moedwillig negeren. Dit is nu de partij van Trump, iedereen weet het, experts zouden dat moeten doen weten dat iedereen het weet, en de Republikeinse Partij heeft nog steeds de controle over de Senaat teruggewonnen en zal waarschijnlijk een nipte meerderheid in het Huis van Afgevaardigden claimen. Vanaf vrijdag had Trump zijn stemmarge ruimschoots verbeterd negen op de tien provincies met vrijwel volledige resultaten, waaronder veel progressieve bolwerken. Door de fixatie op fraude worden de materiële factoren die de natie en haar burgers tot deze keuze hebben gebracht genegeerd, en wordt afbreuk gedaan aan het ontmoedigende werk dat moet worden gedaan om te herstellen.
En Elon Musk speelde, afgezien van het ‘hacken’, een substantiële rol in de herverkiezingscampagne van Trump door een breed scala aan haatdragende retoriek en complottheorieën te verspreiden en te normaliseren. Hij is het speerpunt geweest van een groeiend segment van de ultrarijken technocratische klasse die zich dit jaar snel rond Trump verenigden. De extreemrechtse retoriek over kiezersfraude die Musk heeft versterkt, heeft ertoe bijgedragen dat er een golf van kiezersfraude is ontstaan doodsbedreigingen tegen verkiezingsfunctionarissen. Hij probeert het eigenhandig vervangen objectieve bronnen van informatie en rapportage met zijn blank-supremacistisch sociaal netwerkwaardoor de Amerikaanse informatieomgeving wordt gedegradeerd tot het punt dat het nu is geworden onduidelijk hoe je precies iemands mening over wat dan ook kunt veranderen.
Het is niet verrassend dat er argwaan is ontstaan over de verkiezingen. Samenzweringstheorieën duiken vaak rond verkiezingstijd op, en dat doen ze al tientallen jaren. Deze Democraten zijn niet op unieke wijze, of zelfs maar bijzonder, zeurderig of hypocriet. Voordat Trump in 2020 een ‘stelen’ afkeurde, gaven de Democraten in 2016 de schuld aan Russische trollen en Facebook. wel bewijs gevonden van Russische inmenging – maar geen bewijs dat dit de uitkomst beslissend in het voordeel van Trump heeft doen uitslaan.) Vier jaar eerder noemde Trump de overwinning van Barack Obama een “totale schijn”, en in 2008 was de campagne van John McCain dat ook naar verluidt het verzamelen van rapporten over “onregelmatigheden op de verkiezingsdag” vóór zijn overweldigende nederlaag. Beide keren een opiniepeiling ontdekte dat ongeveer de helft van de Republikeinen dacht dat de verkiezingen waren gestolen. In 2004 waren er enkele Democraten beschuldigd in Ohio vanwege het verlies dat John Kerry bij de exit-polls trotseerde, en in 2000 was de toenmalige gouverneur van Florida Jeb Bush en de beruchte 'hangende chads' van de staat de schuldige.
Toch zouden de politieke vijanden van Trump moeten proberen te bewijzen dat cognitieve flexibiliteit, gebaseerd op de realiteit, mogelijk is. Iedereen die in democratie gelooft, geregistreerde Democraat of niet, zou de resultaten moeten accepteren – en, in plaats van zich met terugwerkende kracht te fixeren op opiniepeilingen en data, al hun energie moeten richten op de economische, sociale, politieke en andere aspecten van het leven van mensen die deze uitkomst hebben veroorzaakt. en hoe we het leven van deze mensen kunnen verbeteren.
