Ja, het wordt nog gruwelijker dan Art the Clown.
A sadistische clown nam in oktober Hollywood over – en het was niet de Joker. Het was de kwaadaardige, bovennatuurlijke mimespeler genaamd Art the Clown – een gemene, vindingrijke demon die nooit genoegen neemt met minder dan ontmanteld worden. Na verschijnen in Beangstigender En Verschrikker 2Art heeft de box office-competitie gewonnen tijdens zijn derde optreden, Verschrikker 3. Hij heeft ook nieuwe, gruwelijk inventieve manieren gevonden om zijn semi-onschuldige slachtoffers te sturen. Op dit moment is het ook veilig om te zeggen dat hij een horroricoon is, dankzij zijn memorabel stomme uitdrukkingen en vrolijke minachting voor het menselijk leven – en natuurlijk zijn virale populariteit.
Dat gezegd hebbende, de Beangstigender films zijn niet voor bangeriken: zelfs doorgewinterde slasher-fans hebben moeite gehad met het aanschouwen van Art's maagkerende benadering van het oplossen van de overbevolkingscrisis op aarde. Dat gezegd hebbende, als je dat bent onder de stoïcijnse zielen die toekeken Verschrikker 3 zonder in uw lichaam te braken Joker 2 popcornhouder, dan wil je waarschijnlijk nog een sadistische film kijken om je gedachten van je telefoonrekening af te leiden. Als dat het geval is, dan hebben wij u gedekt.
Auditie (1999)
Deze film is een must see voor iedereen die zichzelf haat. Het is een langzame film, licht van bloed en zwaar van sadisme. Het begint ook als een schattige romcom waar ik mezelf helemaal naar kon zien kijken op een herfstavond voordat de personages elkaar systematisch begonnen te martelen. Eerlijk gezegd heeft deze Japanse horrorfilm uit 1999 zo'n monsterlijke, zenuwslopende climax dat ik er zelfs nu nog nachtmerries van krijg. Let wel, ik heb ze alle drie gezien Beangstigender films zonder ook maar één keer bang te zijn dat Art the Clown ‘s nachts aan het voeteneinde van mijn bed zou verschijnen. Toch spant deze film de kroon op het gebied van sadistisch geluidsontwerp en diepgeworteld pijnlijke close-ups.
De Menselijke duizendpoot trilogie
Je hebt waarschijnlijk wel eens gehoord van deze misselijkmakende (maar niet op een leuke manier) exploitatiefilm. Het is degene met de – nogmaals, niet op een leuke manier – de mond op de kont. Die peuken gaan dan verder met het doen van onuitsprekelijke dingen. Ik ga er letterlijk niet over praten, omdat ik niet wil dat onze website wordt veroordeeld en van internet wordt gewist. In ieder geval, als je er op de een of andere manier doorheen komt De menselijke duizendpoot zonder bleekmiddel in uw ogen te gieten, dan zou u dit kunnen overwegen Menselijke duizendpoot 2 En Menselijke duizendpoot 3die de lat op glorieus losgeslagen manieren verhoogde. Ter referentie, Menselijke duizendpoot 3 beschikt over meer dan 500 monden op peuken.
Zaag III (2006)
De Zaag filmsafgezien van de eerste, zijn op maat gemaakt voor streaming. Ik bedoel, je let niet op de plot. Je kijkt omdat je iets moet voelen tijdens je lunchpauze bij Applebee's. En waarom zou dat gevoel geen “abjecte shock en een sluipend vermoeden zijn dat je misschien een psychopaat bent?” Dat gezegd hebbende, als je wacht tot ik de meest Sawiest aanbeveel Zaag film zou ik zeggen Zag III. Elke oude Saw-film kan het hoofd van een verzekeringsverkoper opensnijden, maar alleen Zag III kan varkensingewanden toevoegen.
Herberg: deel II (2007)
Als er één moment in mijn leven is waarop ik definitief en voor altijd mijn onschuld verloor, dan was het tijdens Herberg: Deel II. Nou ja, misschien ook 5.000 andere keren, maar Herberg: Deel II zit zeker in de mix. Ik heb het over de scène waarin de bruisende, nerdy Heather Matarazzo met grote ogen – zij van Prinses dagboeken – wordt op de meest verschrikkelijke manier gemarteld. Gelukkig is de scène genadig kort, maar het voelt langer dankzij Matarazzo's geschreeuw en de aanwezigheid van het met bloed doordrenkte Victoria's Secret-model dat onder haar kronkelt.
Grappige spellen (1997/2007)
Grappige spellen is niet zo bloederig als Verschrikker 3maar het is net zo sadistisch. Zodra je alle hoop voor de hoofdrolspelers begint te verliezen, wordt de film een test om te zien hoe lang je kunt kronkelen. Zowel het Oostenrijkse origineel uit 1997 als het origineel uit 2007 Amerikaanse remake zitten boordevol verdorvenheid en vernedering, en ze houden pas op als de regisseur van beide, Michael Haneke, je in je gezicht wil uitlachen. De knappe jonge antagonisten van deze film zijn werkelijk sadistisch: ze zijn gekleed als mormonen, maar zijn van plan hun slachtoffers te terroriseren met elk psychologisch instrument dat ze tot hun beschikking hebben. Deze film is een pijnlijk kijken, en niet op een leuke manier. Anders dan bij tekenfilmachtig gewelddadige slasher-films, kun je je aan het eind misschien hopeloos voelen. Misschien kun je het wegspoelen met Terriifier 4!
