In De terminatorvoelde de visie van gisteren op morgen nog nooit zo actueel. Het is precies 40 jaar geleden sinds de release van Klassieke sciencefictionfilm van James CameronDe echte technologische vooruitgang heeft ervoor gezorgd dat het verhaal van een machine die geprogrammeerd is om de laatste hoop van de mensheid te vermoorden nog dieper weerklinkt. De plot gaat over de tijdreizende cyborg van Arnold Schwarzenegger die op mensen jaagt met groot haar uit de jaren 80 namens hun toekomstige AI-opperheren, een uitgangspunt dat Schwarzenegger erkende dat het “een realiteit wordt” tijdens een boekpromotie. deze zomer. De terminator weerspiegelt de huidige AI-nachtmerriescenario's en speelt in op onze angst dat technologie mensen overbodig maakt – als werknemers of als soort.
Restaurantserver Sarah Connor (Linda Hamilton) uit LA zal op een dag bevallen van een kind dat leiding geeft aan het menselijke verzet tegen bewuste machines. “De machines herrezen uit de as van de nucleaire brand”, legt de openingstekst uit, die de weg vrijmaakt voor een donker, post-apocalyptisch 2029. Later onthult Kyle Reese (Michael Biehn), de soldaat die naar 1984 is teruggestuurd om Sarah te beschermen, dat een zelfbewust verdedigingsprogramma genaamd Skynet tot de conclusie kwam dat de mensheid een bedreiging vormde.
Het schrikbeeld van nucleaire vernietiging is niet de meest directe dreiging waarmee Sarah en Reese worden geconfronteerd terwijl ze worstelen om schietpartijen en autoachtervolgingen te overleven met de onverbiddelijke, onstuitbare Terminator. De verbinding die ze smeden en hun persoonlijke sterfelijke inzet zorgen ervoor dat de dag des oordeels niet te abstract wordt. „Je bent het doelwit van beëindiging“, waarschuwt Reese Sarah, wier naam haar tot kanonnenvoer voor de Terminator maakt; hij bladert zonder medelijden door het telefoonboek en vermoordt elke genoemde Sarah Connor.
Wanneer de Terminator draait, scannen zijn ogen altijd eerst vooruit, terwijl zijn hoofd volgt als een hittezoekende raket. Schwarzeneggers zevenvoudig Mr. Olympia-lichaamsbouw maakt hem indrukwekkend, maar tijdens zijn eerste ontmoeting met mensen staat de Terminator naakt als een pasgeboren baby en leert hij menselijke patronen totdat hij in staat is tot een origineel antwoord. Hij herhaalt robotachtig de woorden die tegen hem zijn gesproken, zoals ‘Leuk avondje wandelen’, voordat hij eist dat een bende straatpunkers hem kleding geven. In een latere scène zien we door zijn infraroodvisie hoe hij menselijk klinkende antwoorden opslaat voor meerkeuzeselectie.
Voor de punkers (waaronder de blauwharige Bill Paxton) wordt het plezier van de wandelende chatbot al snel fataal. Zodra hij hun woorden aan zijn database heeft toegevoegd, neemt de Terminator hun uiterlijk op, waarbij hij de kleding van iemand anders en het zachte rode hart van iemand anders neemt. Reese beschrijft de Terminator als een 'infiltratie-eenheid', een eenheid die zo overtuigend is in zijn nabootsing dat zelfs hij hem niet kan herkennen totdat hij een vuurwapen op Sarah trekt in een nachtclub. Ze is niet veilig op openbare plaatsen of zelfs op het politiebureau, dat de Terminator bestormt na zijn beroemde oneliner: 'I'll be back.'
Machine learning in actie.
Orion-afbeeldingen
In een jaar waarin deepfake robocalls hun intrede doen bij verkiezingen, voelt de truc van de Terminator om zich via de telefoon voor te doen als menselijke stemmen vooruitziend. Sarah's huisgenoot, Ginger (Bess Motta), doet het tegenovergestelde met de boodschap op haar antwoordapparaat en zegt: 'Ik heb je voor de gek gehouden. Je praat tegen een machine,' en met haar Walkman-koptelefoon altijd aan haar bevestigd, laat Ginger zien hoe technologie voor een dodelijke, geïsoleerde afleiding kan zorgen. Ze hoort haar vriend pas sterven door toedoen van de Terminator als het te laat is.
Vorige maand vertelde Cameron, afkomstig uit de Roger Corman-school voor B-films Empire waarvan hij de productiewaarde vindt De terminator “behoorlijk zielig.” Maar het low-budget uiterlijk van zijn doorbraakhit geeft het een slordigere kwaliteit dan al zijn latere blockbusters van miljarden dollars, vooral in de scène waarin de door de strijd beschadigde Terminator een mes in zijn eigen oog steekt, dankzij praktische effecten. De film was geïnspireerd door een droom (of eventueel een Buitengrenzen aflevering, volgens Harlan Ellison, wiens werken worden erkend in de aftiteling vanwege een juridische schikking). In plaats van zich gedateerd te voelen, voelt die celluloid-droom relevant aan wat er nu in de wereld gebeurt.
Passend, De terminator climax in een fabriek waar geautomatiseerde apparatuur zonder werknemers tot leven komt. De film begint met een tankprofiel dat menselijke schedels verplettert, en is doorspekt met soortgelijke close-ups van de Terminator die over een speelgoedtruck rolt en op Ginger's koptelefoon stampt. Explosies verbranden zijn wenkbrauwen en vervolgens al zijn levende menselijke weefsel, waardoor alleen een in chroom gedoopte versie overblijft Slag der Titanen' stop-motion skeletten.
Terminator's climax is technisch gedateerd maar nog steeds spannend.
Orion-afbeeldingen
Cameron neemt een pagina uit het speelboek van de slasher-film en brengt de Terminator niet één, maar twee keer weer tot leven, waarbij hij voor de tweede keer zijn benen verwijdert, zodat er alleen een kruipende torso overblijft. Uiteindelijk slaagt Sarah er echter in om de rollen van haar meedogenloze, toekomstige huurmoordenaar om te draaien, door de schedel van de Terminator in een hydraulische pers te verpletteren.
Maar als je het vervolg of een van de vervolgfilms ervan hebt gezien, weet je dat de dreiging nooit wordt geëlimineerd. Het evolueert gewoon, terwijl het technologiemonster van Schwarzenegger opnieuw wordt geprogrammeerd om een goede kerel te zijn. Cameron zit nu in het bestuur van een AI-bedrijf, maar… De terminator is geen film die een machine had kunnen maken. De veertigste verjaardag van de film valt in een tijd waarin mensen de menselijkheid uit de kunst proberen te automatiseren, maar de film heeft te veel rafelige menselijke kanten om zo gemakkelijk te kunnen worden gerepliceerd.
