De meisjes in de bus / Max
De meisjes in de bus / Max
Als je geen genoeg kunt krijgen van verkiezingsdrama, zijn hier 10 binge-waardige politieke shows die alle spanning, chaos en machtsspelletjes bieden die je nodig hebt – minus de aanvalsadvertenties en tuinborden.
Van toespraken en debatten tot strategieën en verrassingen, er is gewoon iets in het verkiezingsseizoen dat je aantrekt. Als je op zoek bent naar iets om die politieke kriebels te doorbreken, zijn hier 10 politieke drama's die je sneller zullen boeien dan een campagnebelofte over verkiezingen dag.
De diplomaat (2023 -)
Ben je ooit vanaf de eerste aflevering verslaafd geraakt aan een programma? Dat is precies wat er gebeurt met De diplomaat. Keri Russell is fantastisch als Kate Wyler, een no-nonsense diplomaat die plotseling in de schijnwerpers wordt gezet als de Amerikaanse ambassadeur in Groot-Brittannië. Zie het als een schaakwedstrijd met hoge inzetten, waarbij elke zet de Derde Wereldoorlog kan beginnen of stoppen. Om het allemaal pittig te houden, heeft Kate ook een wankel huwelijk met Hal, een diplomaat met geheimen waar ze nog niet van op de hoogte is. De show geeft echt de waanzin weer van het combineren van grote internationale inzetten met alle rommelige persoonlijke dingen.
De Westvleugel (1999-2006)
Ja, het is ouderwets, maar De Westvleugel is nog steeds een van de beste die er is. Het is als een warme deken voor politieke fans, die ons het soort regering laat zien waarvan we wensten dat het bestond. President Bartlet en zijn team navigeren door crises en zorgen tegelijkertijd voor een messcherpe dialoog waarvan we allemaal zouden willen dat we die meteen konden bedenken. Het is een beetje idealistisch, maar dat is de charme. Bartlet van Martin Sheen is ieders droompresident: briljant, moreel en gewapend met gevoel voor humor. De manier waarop het ogenschijnlijk saaie onderwerpen als het belastingbeleid spannend maakt, is magisch. De castchemie is goud waard, en het is eerlijk gezegd leerzamer dan maatschappijleer op de middelbare school.
Kaartenhuis (2013-2018)
Frank Underwood is de politicus die iedereen om hem heen manipuleert en niet bang is om de vierde muur te doorbreken om ons op de hoogte te stellen van zijn volgende sinistere zet. Kaartenhuis voelt als Shakespeareaans drama dat in het hedendaagse politieke toneel wordt gebracht: donker, verwrongen en totaal boeiend. Frank en Claire Underwood laten de Macbeths op amateurs lijken. Het is natuurlijk overdreven, maar laten we eerlijk zijn: soms is de politiek in het echte leven niet veel beter.
De meisjes in de bus (2024)
Hier is een show die echt campagneleven geeft. De meisjes in de bus volgt vier vrouwelijke journalisten op hun pad, waarbij de sfeer van Bijna beroemd En Alle mannen van de president – met een modern Twitter-drama erdoorheen. Het spijkert de chaos van de politieke berichtgeving vast: de meedogenloze uren, strakke deadlines en die zeldzame hoogtepunten als je eindelijk een grote primeur krijgt. Wat opvalt is hoe het de vriendschap tussen de vrouwen laat zien: technisch gezien rivalen, maar ze staan nog steeds achter elkaar. Terwijl je te maken hebt met online trollen en moeilijke editors. Het is ook een geweldige kijk op hoe sociale media de politieke journalistiek hebben veranderd.
Aangewezen overlevende (2016-2019)
Stel je voor dat de minister van Huisvesting – eigenlijk een onbekende – plotseling president zou worden. Dit bizarre uitgangspunt van Aangewezen overlevende werkt beter dan je zou verwachten. Kiefer Sutherland kruipt in de schoenen van Tom Kirkman, een gewone man, die plotseling in het Oval Office zit nadat een ramp het grootste deel van de regering heeft weggevaagd. Natuurlijk zijn de complotgedeelten behoorlijk vergezocht, maar als je een gewoon persoon ziet die onmogelijke uitdagingen aangaat, blijft het interessant. En er zijn zeker enkele adembenemende momenten die het tot een van de meest vermakelijke politieke series maken.
Mevrouw de secretaris (2014-2019)
Beschouw deze als de optimistische neef van andere politieke shows. Téa Leoni speelt Elizabeth McCord, een voormalig CIA-analist die minister van Buitenlandse Zaken wordt – precies het soort leider dat iedereen graag zou willen hebben. Ze is slim, aardig en staat haar mannetje. De show behandelt echte problemen zonder zich te zwaar of prekerig te voelen, van het voorkomen van oorlogen tot het omgaan met de chaos van haar kinderen thuis. Het zorgt ervoor dat diplomatie er zowel cruciaal als opwindend uitziet. Als je van politiek drama houdt met een vleugje hoop, dan is dit het.
Schandaal (2012-2018)
Schandaal is schandalig – precies zoals wij het leuk vinden. Olivia Pope van Kerry Washington rent in perfecte outfits door DC en lost onmogelijke problemen op terwijl haar persoonlijke leven uiteenvalt. Alles beweegt razendsnel: pittige dialogen, gekke wendingen en veel achterbaksheid. Is het realistisch? Niet echt. Maar wat maakt het uit? Het is een wilde rit. Olivia en haar ‘gladiatoren’ behandelen crisis na crisis en belanden tot aan hun knieën in geheime organisaties en samenzweringen. Het is politiek drama op steroïden en heel leuk om naar te kijken.
Loodgieters van het Witte Huis (2023)
Loodgieters van het Witte Huis bewijst dat de waarheid soms vreemder (en een stuk grappiger) kan zijn dan fictie. Woody Harrelson en Justin Theroux portretteren op briljante wijze een stuntelig stel dat uiteindelijk het presidentschap van Nixon ten val brengt. Het feit dat het gebaseerd is op echte gebeurtenissen maakt het nog leuker. Stel je voor Dom en stomOnder de politieke agenten hadden alleen hun blunders grote gevolgen voor de Amerikaanse geschiedenis. Het is een hilarische maar ook een beetje zenuwslopende rit, met dat perfecte jaren '70-gevoel.
Gaslit (2022)
Gaslit biedt een frisse kijk op Watergate. Julia Roberts schittert als Martha Mitchell, de uitgesproken vrouw van de procureur-generaal van Nixon, die probeerde te fluiten voordat iemand anders dat deed. Ze spreekt de waarheid, terwijl alle anderen haar het zwijgen willen opleggen. Er zijn grappige momenten, maar het wordt ook huiveringwekkend als je ziet hoeveel moeite mensen deden om haar in diskrediet te brengen. Roberts is fantastisch in deze rol, waardoor Martha echt diepgang krijgt. Het zet je echt aan het denken: wat als mensen gewoon naar haar hadden geluisterd?
De nachtagent (2024)
De nachtagent heeft die spanning van het puntje van je stoel waar je je van herinnert 24vermengd met de politieke intriges die je ervan mag verwachten De Westvleugel. Peter Sutherland, die gewoon zijn rustige nachtdienst probeert door te komen, komt terecht in een web van chaos dat niemand kon voorspellen. Het ene moment is het rustig, het volgende moment is het een regelrechte puinhoop. De actie is intens en de wendingen komen op je af wanneer je ze het minst verwacht. Gabriel Basso brengt een herkenbare sfeer in de rol, zoals ieder van ons zou kunnen voelen als we plotseling in een samenzweringsnachtmerrie terecht zouden komen.
